डोस्कं वेडं पीसं झाले,

डोस्कं वेडं पीसं झाले,
पन सापडेना वाटं.
शोधाया गेले रस्ता,
मिळे खद्द्ड पायवाटं.

म्या हरवुन गेले,
ह्या गजबजीत आता.
मनं उतरुन गेले,
वाटे राहावे एकटं.

टोचे मले नजर,
त्या शहर वाल्यांची,
हरेक श्वसांमंधी
येई भयाचे सावटं.

थाटला संसार,
म्या कामं सोधू लागली.
पैसे मिळे आसानीने,पन
आस्था नं मीळे फ़ुकटं

सेवटी सापडला रस्ता ,
म्याबी शहरामंदी रमले.
वर्याच्या वेगालाबी लाज वाटे
एव्ह्डा प्रवास बिकटं.

D shivaनी
nagpoor