आज फ़िर.......................

आज फ़िर गझल सुनने को दील करता है.
उसकी हर बात दोहराने को दील करता है.
कुछ इस तरह जुडे ये कच्चे धागे,आज
फ़िर नया सपना बुनने को दील करता है.
आज फ़िर गझल सुनने को दील करता है.


D shivaनी
nagpoor

कारण मी त्याच्यावर प्रेम केलं,............................

त्याच्यावर प्रेम केलं,
जगणं बदलवलं ,
रस्ता बदलवला,
इथवर की,सकाळचा चंद्रं,
आणि रात्रिचा सुर्य बदलवला.
कारण मी त्याच्यावर प्रेम केलं,............................


त्याचाकडे माझ्यासठी वेळ नाही
कळत होतं मला,
खरं सांगते हीच गोश्टं
छ्ळत होती मला.
पण त्याचं असं छ्ळणं मान्यं केलं
कारण मी त्याच्यावर प्रेम केलं,............................



त्यानी नाही म्हंट्लं ,
मी स्वीकारलं.
माझं प्रेम त्याला
अर्पीलं.
ह्याच गोष्टी वरुन मी स्वतःचं चारचौघात हसं केलं
कारण मी त्याच्यावर प्रेम केलं,............................



त्यानी नकार दिला म्हणुन
त्याला काय विसरायचं मी?
साथ नसेल जगण्याला,
म्हणुन काय मरायचं मी?
त्याचं नसुन असणं,हेच जगण्याचं प्रमाण केलं
कारण मी त्याच्यावर प्रेम केलं,............................



D shivani
नागपुर

माझे स्वप्नं माला हसतात..............................................

मी त्याला भेटते आणि सर्वस्वं विसरुन जाते,
जशी वैशाखात ही धरा बहरुन येते.

तो बोलायला सुरुवात करतो,
आणि मी फ़क्तं त्याच्याकडे बघते,

मग प्रत्येक श्वसात,उदांत,
डोळ्यात त्याला सठवते.

थोड्या वेळानी,तो ही एकदा,
प्रेमाने नजर फ़िरवतो.

माझा हाथ,प्रेमाने
त्याच्या हथात घेतो.

मी पण माझं मन माझ्या
हाथात ठेउन त्याला देते,

आणि त्या क्शणी मनाला,
असलेली त्याची हुर हुर जणवते.

बराच वेळ असाच निघुन जातो,
एकमेकांच्या डोळ्यन्नी अवघं विश्वं फ़िरुन येतो.

मग वर्याच्या हळुवार वेगात मी त्याच्या कुशित शिरते,
आणि परत एक्दा स्वत:ला मी त्याच्या अधीन करते.

त्याच्या श्वसाचा सुगन्धं,मी कधिच माझा केलेला असतो,
आणि एकमेकांच्या प्रेमात आम्हि स्वत:ला विसरुन जातो.

अचानक सगळं सुन्दर दिसयला लगतं,
वारा काहीतरी कानात गुणगुणतो,

मग वतवरण उगाच बदलतं,
आकाशात काळे ढ्ग जमुन येतात,
सोबत पवसांच्या सरी घेउन येतात.

वीज चमकते,मी त्यच्या कुशीत शिरते,
आवाज होतो ढ्गांचा,मी मिट्लेले डोळे खाडकन उघडते.

चक्कं........................................
चक्क.......................................

डोळ्यांसमोर येतं भाय़ाण छ्प्पर
आणि हाथाथ मझ्या उशि.
ना असते पवसाची सर,
ना त्याची कुशि.

आभाळ गच्चं दाटुन येतं
डॊळ्य़ान्नी सरी कोसळतात.
मी कशितरी स्वत:ला सवरते,
आणि माझे स्वप्नं माला हसतात.

शिवनी दणी
नागपुर

मी कधीचीच मेली आहे..................................

तुझ्या गल्लीच्या खुप चकरा मर्ल्यात,
कि तुझं कधि तरी दर्शन घडावं .
बरेच दिवस हा खेळ चलला ,
हे कदाचित नियतीला पण मान्यं नसावं.

मी तुला विचारणं,
तुझा तो नकारात्मक प्रतिसाद.
तुझं ते दुर जाणं,
आणि मझा माझ्या नशिबाशी झालेला वाद.

नंतर तु कधीही वळून
बघितलं नाही.
आणि असं का?,ह्याचं ऊत्तर
मी कधीही मगितलं नाही.

तु तिचा होतान्ना मी पाहिलं,
आणि तुझ्या आनंदात सहभागी झाली.
मी गळ्लेल्या पाखळ्या,
टप्पोरी कळी व्हायच्या आधी झाली.

नंतर बरीच दिवस झाली,
आज परत त्याच गल्लीच्या तोंडाशी उभी आहे.
तुझ्यासाठी सर्वस्वं हरले,
आता काही कर्तव्यं या भुं वर
आणि स्वप्नं नभी आहे.

मरणावर माझ्या कदाचित
तु ही अश्रु गाळशील,
पण काय सांगु मित्रा,
ह्याच गल्लिच्या तोंडाशि
मी कधीचीच मेली आहे.
मी कधीचीच मेली आहे..................................


शिवानी दाणी
नागपुर.

आज तो कैफात येवुन बेधुंद कोसळला.
आज तो कैफात येवुन बेधुंद कोसळला.
कदाचित त्याला माझं गुपित कळालं असणार.

कि संघर्षाच्या अन प्रेमाच्या मैदानात
कि संघर्षाच्या अन प्रेमाच्या मैदानात
त्याला जिंकवुन मी मात्र एकटी आज हरणार.

कधी तरी तो मला मिळावा म्हणुन पावसा
तुझ्याशी एक नवस बोलले होते.
कधी तरी तो मला मिळावा म्हणुन पावसा
तुझ्याशी एक नवस बोलले होते.
पण आता नवस कसला फेडते,
त्याच्या आठवणित फक्त झुरणार.

त्याला मी जिंकावं अशी आशा कधिच नव्हति.
त्याला मी जिंकावं अशी आशा कधिच नव्हति.
पण आता,आता त्याच्या विना आयुष्य कसं सरणार?

प्रेमात त्याच्या आकंठ बुडायच होतं
फक्त एकदा
प्रेमात त्याच्या आकंठ बुडायच होतं,
पण आता त्याच्या आठवणिचे फक्त घडे भरणार.

काय सांगु व्यथा माझी, मी पाहीलं स्वःता त्याला तिचा होताना
काय सांगु व्यथा माझी, मी पाहीलं स्वःता त्याला तिचा होताना
ह्या जन्माचं माहीत नाही, पण पुढल्या जन्मी तो माझाच होणार.

शिवानी दाणी
नागपुर

दर वॆळी पाऊस येतो,........................................

दर वॆळी पाऊस येतो,माझ्या मनाची
व्यथा अस्वस्थं व्हायची.
तोंडा वर पावसाचे थेंब झेलत,मनातुन मी
ऒली चिंबं न्हायची.

वाटाय़चं फ़ारच ओळख झाली आहे,
तो आला नाही की मी त्याची वाट बघायची.
तो प्रेमाची अनुभुती देतो म्हणून
त्याची तहान सारखी लागायची.

म्हणतात की पाऊस आणि प्रेम
ह्यात नातं हे अलिखित असतं.
पाऊस आला की त्याची आठवण
येणार हे पण एक भाकित असतं.

पण पाऊस आला की मझ्या सोबत
असं होत नाही .
आंतरबाह्यं तो असं काही काहुर माचवतो
की अजुन कोणी मनात येत नाही.

मग पाऊस आणि प्रियकर काय साम्यं
हे कोडं ऊलगडत नाही.
पण पाऊस म्हणजे प्रेम हे मात्रं पटतं.
तसच डोक्याच्या खळखळण्यार्या
प्रवाहात पावसाचं तळं साचतं.

जेंव्हा त्याची परतण्याची वेळ यायची,
डोळ्य़ात काळॆ ढ्ग जमायचे,
कारण प्रत्येक पावसाळ्यात मी,
फ़क्तं पवसाच्या प्रेमात पडायचे.

शिवानी दाणी
नागपुर

सांगुन ठेवतो.................................

सांगुन ठेवतो हं खुन्नस नाही द्यायची.
मला ,नका सांगु काय
पुढे धोका काय?
भर उन्हात,पिंपळा वरचा
झोका काय?
मला सगळं ठाउक आहे,
आता फ़क्तं योग्यं वेळेची वाट बघायची
सांगुन ठेवतो .....................................

काय बाबा अठवतय?

काय बाबा अठवतय?
हाच तो पहिला बुट,
मला sale मधुन घेउन दिलेला.
मी दिवस भर हाच बुट घालुन
घर भर फ़िरली होती.
तुम्हा सगळ्यांची दुपार मग
बुट काढ म्हणण्यात
सरली होती.

आहो,तुमचीच मुलगी मी,
तुमचं म्हणणं ऐकणार होती?
जिद्दिचं बाळ्कडू तुम्हीच पाजलं मला,
ऐवढ्या लवकर मी मघार घेणार होती?
शक्यच नाही,
मग आई पण तुमच्या लाडा पयी
वैतागली होती.............................

त्या दिवशी रत्री पण,
मी तेच बुट घालुन झोपली,
मग हळूच येउन तुम्ही ते कढ्ले होते.
सकळी उठुन परत मी,
ह्याच बुटां सठि रडले होते,
मग मत्रं तुमची पण थोडी
सरकली होती..............................

ह्यच बुटांच्या मदतीने
मी पहिलं पाउल टाकलं,
आणि आजवर धावत आहे,
म्हणूनच ते आज पण जपुन
ठेवले अहे,आणि पुढलंही पाउल
ह्यांच्या कडे पाहुन टाकत आहे.
त्यात तुमचं,माझ्या साठी
असलेलं प्रेम,हिम्मत,भविश्यंभेट
आणि स्वप्नं जडली होती...........................................

D shivani
Nagpur

पाय धावत राहतात,........................

पाय धावत राहतात,
मन बागडत नाही.................

दोन दोन दिवस जतात,
आईला hi म्हणंण पण होत नाही
पण girlfnd,boyfnd कडून
सार्या जगाची माहीती घेतो.
उन्हात जतांना आईने ताकाचा
पेला दिला तर,पिववत नाही,
पण हेच उन्ह जीवावर येतं म्हणुन
BEAR आनंदाने पितो.
पण आसं का?ह्यचं ऊत्तर
आपण कधी स्वत:ला मागत नाही.......................

last time,देवळात कधी घॆलो होतो,
हे आठवायला last exam चा
time table सापडत नाही,
पण JUST TO FREAK OUT
म्हणुन CCD ला किति वेळा गेलो
हे तर आठवतच नाही.
म्हणून आजकाल,वरण भाताची
भुक लागत नही.....................

PROFESSINALISM
इतकं वाढलय,की मित्रं
दिवसेंदिवस भेटलेले नाही.
आजकालच्या conferences मुळॆ
कट्टॆ कित्त्येक दिवस
फ़ुललेले नाही.
पण आमचे डोळे,
अजुनही उघडत नाही........................

D shivani
nagpur

Marlboro vs Charminar

किसिने मुझे चारमिनार सीगरेट के फ़ायदे बताये,Marlboro के खिलाफ़.उसिके प्रत्युत्तर मे ये कविता.


मुझे तो एक बहना चहिये
तुम्हे देखने का.
सीगरेट के एक कश के बाद
धुए मे तुम्हे धुंड्ने का.

मेरे साकी ने बतलया मुझको,
देसी मे ही बात है.
कैसे यकीन दिलाउ यार?
ये खोकले होने की तयारी नही,
मेरे दिल के जस्बात है.

अभी तो बहोत जीना है
तेरी य़ाद मे.
मरने वालो को
चारमिनार समर्पित करती हुं.
तेरि याद,तेरि सांसे,
यहा तक के तेरा अहसास भी
महसुस कराती Marlboro मुझको,
इसीलीये होठों से लगाती हुं.

D shivani
Nagpur

चल एक गाणं गाऊया!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

चल आपण एक गाणं बनऊया.
तुझे सुर आणि मझे ताल,एक गाणं गाऊया.

गिटार चा एक तार छॆडुदे
मनातला एक सुर छॆडूदे
भावनांना शब्दात गुंफ़ुन
गाण्यातला एक ताल छेडूदे.

प्रेमाच्या रंगात नाहुया
चल आपण एक गाणं बनऊया.

नवी उमेद,नवा साज,
मनाला आहे तुझाच नाद,
वाट आहे तुझीच,
हवा आहे तुझा प्रतीसाद.

चल या नव्या गीताच्या तालावर
प्रेमाचे झुले झुलुया,
चल आपण एक गाणं बनऊया.
तुझे सुर आणि मझे ताल,एक गाणं गाऊया.

D shivani
Nagpur

Marlboro

आठवतय का दोस्ता,

तुझी नी मझी मैफ़ील

जेव्हा जमली होती,

धुराने भरलेली खोली

पण सप्तसुरांनी

रंग्ली होती...............................

कोलेजात सीगारेट चा

पहिला झुरका ओढ्ला होता,

खोकल्याने श्वास सुद्धा

चढ्ला होता.

नंतर पुर्णं दुपार मग

डॊळॆ पुसत सरली होती,

धुराने भरलेली खोली.....................................

पहिले फ़क्तं स्टाइल तेवढी

मारयला हातात ती जळत राहायची,

नंतर मग हिच्या नवाने

खिशातली चिल्लर गळ्त राहायची.

आठवतय,तुझी पहिली गर्लफ़्रेंण्ड

ह्याच स्टाइल ने पटली होती,

धुरने भरलेली खोली ................................

आ हा हा!!

सीगारेट, चहा आणि पुस्तक,

काय EQUATION होतं.

खरं काय माहीत?नाही,पण

प्रत्येक प्रोबलेम ला सीगारेट हेच एक SOLUTION होतं.

इथेच तर आयुष्याची वाट

फसली होती.

धुराने भरलेली खोली,

पण सप्तसुरांनी रंगली होती,

आठवतय तुझी नी माझी

मैफील जेंव्हा जमली होती............................

D shivani

Nagpur

सकाळचा मुजरा...........

सकाळचा मुजरा.
http://goodmorniiiiiiiing.blogspot.com/

रन्गले मी..................

रन्ग्ले मी आज रन्गात,

नभी इन्द्रधनु ही रन्गले.

स्वप्नातही मझ्या ,

रन्गेबीरन्गी फ़ुले.

वाट आहे मज

त्या स्वप्ना परीची,

आणि खेळावे

तार्यान्मधे झुले.

रन्गले मी आज रन्गात.............................................

D shiavni

Nagpur

नको वीचारु........................

मला नको वीचारु का डोळॆ झुकवले मी,

खरा सन्गु?

तुझा चित्रा डॊळ्यात लपवले मी.

ज्यात लिहिले होते तु माझा होणार,

ती रेघ कपाळहुन मीटवली मी.

तु नसतान्ना प्रत्येक सन्ध्याकाळ,

तुझ्या आठवणीन्नी सजवले मी.

मला नको वीचारु का डोळे झुकवले मी.

D shivani
Nagpur

visheshh

janu ke mushkil hai sab
par namumkin na manu kabhi


har path par hai kathinai jhagmag ,
har na lekin manu kabhi.


pathik bani main dhund rahi hu,
nek manjhil ke rah anek.



har rah banae saki mujhko,
chun na pau unme ek.


thuk rau yadi kintu rah,
mere liye kya bach paega SHESH kabhi?


yadi pag n authau sahi rah,
to main kya,
honge fir VISHESH sabhi.


D shivani

nagpur



IN hindi

जानु के मुश्कील है सब,
पर नामुमकीन ना मानु कभी,

हर पथ पर है कथिनाइ झगमग,
पर हार ना लेकीन मानु कभी.


पथिक बनी मै धुन्ड रही हू,
नेक मन्झिल के राह अनेक;

हर राह बनाए साकी मुझको,
चुन ना पाउ उनमे एक.

थुकराउ यदी कीन्तु राह,
मेरे लीये क्या बच पाएगा शेश कभी?

यदी पग ना ऊथाउ सही राह,
तो मै क्या,होन्गे फ़ीर वीशेश सभी.


D shivani
nagpur.