माझे स्वप्नं माला हसतात..............................................

मी त्याला भेटते आणि सर्वस्वं विसरुन जाते,
जशी वैशाखात ही धरा बहरुन येते.

तो बोलायला सुरुवात करतो,
आणि मी फ़क्तं त्याच्याकडे बघते,

मग प्रत्येक श्वसात,उदांत,
डोळ्यात त्याला सठवते.

थोड्या वेळानी,तो ही एकदा,
प्रेमाने नजर फ़िरवतो.

माझा हाथ,प्रेमाने
त्याच्या हथात घेतो.

मी पण माझं मन माझ्या
हाथात ठेउन त्याला देते,

आणि त्या क्शणी मनाला,
असलेली त्याची हुर हुर जणवते.

बराच वेळ असाच निघुन जातो,
एकमेकांच्या डोळ्यन्नी अवघं विश्वं फ़िरुन येतो.

मग वर्याच्या हळुवार वेगात मी त्याच्या कुशित शिरते,
आणि परत एक्दा स्वत:ला मी त्याच्या अधीन करते.

त्याच्या श्वसाचा सुगन्धं,मी कधिच माझा केलेला असतो,
आणि एकमेकांच्या प्रेमात आम्हि स्वत:ला विसरुन जातो.

अचानक सगळं सुन्दर दिसयला लगतं,
वारा काहीतरी कानात गुणगुणतो,

मग वतवरण उगाच बदलतं,
आकाशात काळे ढ्ग जमुन येतात,
सोबत पवसांच्या सरी घेउन येतात.

वीज चमकते,मी त्यच्या कुशीत शिरते,
आवाज होतो ढ्गांचा,मी मिट्लेले डोळे खाडकन उघडते.

चक्कं........................................
चक्क.......................................

डोळ्यांसमोर येतं भाय़ाण छ्प्पर
आणि हाथाथ मझ्या उशि.
ना असते पवसाची सर,
ना त्याची कुशि.

आभाळ गच्चं दाटुन येतं
डॊळ्य़ान्नी सरी कोसळतात.
मी कशितरी स्वत:ला सवरते,
आणि माझे स्वप्नं माला हसतात.

शिवनी दणी
नागपुर

मी कधीचीच मेली आहे..................................

तुझ्या गल्लीच्या खुप चकरा मर्ल्यात,
कि तुझं कधि तरी दर्शन घडावं .
बरेच दिवस हा खेळ चलला ,
हे कदाचित नियतीला पण मान्यं नसावं.

मी तुला विचारणं,
तुझा तो नकारात्मक प्रतिसाद.
तुझं ते दुर जाणं,
आणि मझा माझ्या नशिबाशी झालेला वाद.

नंतर तु कधीही वळून
बघितलं नाही.
आणि असं का?,ह्याचं ऊत्तर
मी कधीही मगितलं नाही.

तु तिचा होतान्ना मी पाहिलं,
आणि तुझ्या आनंदात सहभागी झाली.
मी गळ्लेल्या पाखळ्या,
टप्पोरी कळी व्हायच्या आधी झाली.

नंतर बरीच दिवस झाली,
आज परत त्याच गल्लीच्या तोंडाशी उभी आहे.
तुझ्यासाठी सर्वस्वं हरले,
आता काही कर्तव्यं या भुं वर
आणि स्वप्नं नभी आहे.

मरणावर माझ्या कदाचित
तु ही अश्रु गाळशील,
पण काय सांगु मित्रा,
ह्याच गल्लिच्या तोंडाशि
मी कधीचीच मेली आहे.
मी कधीचीच मेली आहे..................................


शिवानी दाणी
नागपुर.

आज तो कैफात येवुन बेधुंद कोसळला.
आज तो कैफात येवुन बेधुंद कोसळला.
कदाचित त्याला माझं गुपित कळालं असणार.

कि संघर्षाच्या अन प्रेमाच्या मैदानात
कि संघर्षाच्या अन प्रेमाच्या मैदानात
त्याला जिंकवुन मी मात्र एकटी आज हरणार.

कधी तरी तो मला मिळावा म्हणुन पावसा
तुझ्याशी एक नवस बोलले होते.
कधी तरी तो मला मिळावा म्हणुन पावसा
तुझ्याशी एक नवस बोलले होते.
पण आता नवस कसला फेडते,
त्याच्या आठवणित फक्त झुरणार.

त्याला मी जिंकावं अशी आशा कधिच नव्हति.
त्याला मी जिंकावं अशी आशा कधिच नव्हति.
पण आता,आता त्याच्या विना आयुष्य कसं सरणार?

प्रेमात त्याच्या आकंठ बुडायच होतं
फक्त एकदा
प्रेमात त्याच्या आकंठ बुडायच होतं,
पण आता त्याच्या आठवणिचे फक्त घडे भरणार.

काय सांगु व्यथा माझी, मी पाहीलं स्वःता त्याला तिचा होताना
काय सांगु व्यथा माझी, मी पाहीलं स्वःता त्याला तिचा होताना
ह्या जन्माचं माहीत नाही, पण पुढल्या जन्मी तो माझाच होणार.

शिवानी दाणी
नागपुर